بررسی و مقایسه ی رابطه ی بین کیفیت زندگی، امید و شادکامی با رضایت زندگی همسران جانباز و عادی

چکیده: امروزه محققان حیطه سلامت به منظور بررسی افراد در محیط های بالینی و غیر بالینی، صرفاً شاخص های سلامتی را مد نظر قرار نمی دهند بلکه عامل جامع تری همچون رضایت زندگی را مورد بررسی قرار می دهند. جنگ یکی از متداول ترین مشکلاتی است که جوامع با آن مواجه هستند و به دلیل ماهیت ویران کننده اش منجر به کاهش رضایت زندگی در برخی از ابعاد نظیر جسمانی، روان شناختی، ارتباطات اجتماعی و موقعیت اقتصادی می گردد و بر خانواده و همسران جانبازان قبل و بعد از جنگ اثرات ناگواری می گذارد. مطالعات نشان داده اند که خانواده جانبازان برخی از اختلالات روان شناختی و پزشکی را تجربه می کنند که به صورتی منفی رضایت از زندگی را تحت تأثیر قرار می دهد. در بررسی حاضر به برخی از این متغیرهایی که سبب افزایش رضایت زندگی می گردند اشاره شده است. مطالعه حاضر به بررسی و مقایسه رابطه بین کیفیت زندگی، امید و شادکامی با رضایت زندگی در همسران جانباز و عادی پرداخته است. به همین منظور پرسشنامه های کیفیت زندگی، امیدواری، شادکامی و رضایت زندگی توسط 177 نفر از افراد جانباز و عادی تکمیل گردید. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید که نشان دهنده رابطه مثبت همبستگی بین متغیرهای کیفیت زندگی، امیدواری، شادکامی و رضایت زندگی بود (05/0> p). ضریب رگرسیون که به منظور میزان احتمال پیش بینی کنندگی متغیرهای پیش بین استفاده شده بود نیز نشان داد که متغیرهای کیفیت زندگی، امیدواری، شادکامی توانستند به صورت معناداری رضایت زندگی را در همسران جانباز (05/0> pو 36 r2=) و همسران عادی (05/0> pو 27 r2=) پیش بینی کنند. بنابراین با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان گفت که کیفیت زندگی، امیدواری، شادکامی و رضایت از زندگی همسران جانبازان از همسران افراد عادی کمتر است و همچنین با افزایش متغیرهای کیفیت زندگی، امیدواری، شادکامی می توان رضایت از زندگی همسران جانبازان و عادی را افزایش داد.